Tatil Sonrası Nihai Mekan: MUTFUCK 2

 'Yağmur topluyor' deyimi bu sene yazın en işveli ayı TEMMUZ'da İstanbullunun hem diline hem de fazlasıyla ayağına dolanıyor..Hoş her daim cıbıldak daşlarımız göğüslerini gere gere sokaklarda arz-ı endamlarından ve performanslarından bir şey kaybetmiyorlar kesinlikleeee....Hepi topu yaz olgusunu delikanlı gibi 10 günden daha fazla yaşayamayan İstanbullu bu sene yaz mesaisine çıkamayacak gibi..Zaten şunun surasında şehrin üstünü ruhani bulutlar kaplayacak.( 11 ayın sultanı bıdı bıdısı)
Ama var ya tüm sorumlusu BİZ iz,karpuz ve benim için başka bir çıkış yolu yoktu.Bende her allahın günü iştiare olayına sardım,oldu da valla:))Ben her geçen gün araba lastiği kıvamına erişirken,dışardaki serin esinti resmen damarlarımı ferahlatıyor.Gerçektende şanslı bir tip oldğuma inanmaya başladım.
Tatil sonrası depresyonum her geçen saat dozunu azaltıyor.Aslında İstanbuldaki karınca misali yaşamın böle pasiflora gibi bir etkisi var.Parol ile çıktığımı tatilin dönüş yolu ise ayrı bir teraneydi...İlk kez Temmuz ayında Ege yollarında, doğanın her tür yeşiline şahit olduk.Sağımızda,solumuzda kadife gibi uzanan yeşil ovalar zaman zaman kendilerini yeni yetme ormanlara bırakıyordu ve durmayan yağmurun etkisiyle de yeşilimşikti her anımız.Parol ve ben kendimizi öylesine kaptırmışız ki bir ara acaba dedim direksiyon hakimiyeti otomatik pilotta mı acaba diye sordum kendi kendime.Yenikapı feribotuna ulaştığmızda,etrafıma boş ve yorgun gözlerle bakarken bir tek bizim gariban mohikanın derbeder bir halde olduğunu farkettik...Ölesine çamura batmış ki bizim araba, İdo görevlileri bagajı açma konusunda tereddüt ettiler:)Feribot seyahatinde deniz bir çılgındı,biz açtık,yemek adına bir şey yoktu,yanımızda dana kardeşler vardı.Zavallı Parol oturduğu andan itibaren tek kollu davranmaya başladı.Dana kardeşlerin oturduğumuz alanda kullandıkları oksijen gereğinden fazla olunca biz de kendimizi geminin yürünebilcek alanlarına doğru attık.Sonrasında bir baktık Yenikapııııı.....El çırparak arabamızı parkettik!! ne kadar da mutluyduk İstanbul'a vardık diye!! Apartmanımızın giriş kapısını dahi öptük!!  
Ayyy dayanamıycam....bu yazı bitmeeez....çok yakında VAROŞ OLMANIN BİLMEM KAÇ KURALI adlı bi şeyler yazcam..bekleyin annem...

SULİDİN