Ah Hayat Vah Hayat...

    En son güncellediğim günlüğümden 4 hafta geçmiş.Yuh ki ne yuh..Farkındalık taban yapmış.Zamanlar geçiyor ama ben bir haber.Geçen zaman ömürden de olduğuna göre yaşlanıyorum diye buna derim işte....Eeee ana olmak işte.
     Mikimiz neredeyse 3 ayını doldurcak.Aaaah o ilk günler.Kırkı çıkana kadar sanki 40 yıl geçti.Düzensizlik feci durumda.Ev dandini dandini....Allahım ben uykusuz,bel ağrısından iki büklüm...hormonlar sarmış dört bir yanımı....Yatak odamda duvarlar üstüme üstüme gelmekte...Parol yanımda ama bazen etkisi yok gibi....Eee hormonal iniş çıkış hızıma yetişemiyor.Yapmam dediğim şeyleri bir bir yapar olmuşum...Aaaaa galiba buraya kadarmış.Yook annem ben yapamıycam bu işi derken tüm karanlık kabusların arasından bana seslenen huzur ötesi bir ses....kim tabiiii ki...ANNEEEEE......
     Herkesde olduğu gibi bizde bir şekilde büyütüyoruz işte küçük totoroyu : ) Bazen herşey müthiş düzenli,bazen herşey birbirine girmiş gibi.Hiçbir şey yoksa Parol ve ben birbirimize girmiş haldeyiz...Derlerdi,bana şehir efsanesi gibi gelirdi. '' Evliliğin sınavlarından en önemlisi,aaaa kocamı tanıyamamışım....ayrılma noktasına geldik...soğukluk haaad safhada....'' bunları hep duyardım deli saçması derdim.Dememeyi,büyük konuşmamayı bayaa iyi öğrendim.
      Tüm olumlu-olumsuz,uzun-kısa,uykulu,uykusuz anlara rağmen gece yanımda beşiğinde huzurla uyurken bir de tırf tırf diye nefes alışverişlerini duyarken böle kalbimin içinden sıcaaak bir akış hissediyorum.Göğüslerime doğru gelen sıcacık bir akış....Yüzüne bakıyorum....Susup kalıyorum öleee...İçimden her gece şu cümle geçiyor... ''Allahım bir evlat ne zorluklarla büyüyor,inşallah hayırlı evlat olur'' Çünkü yani tüm yapılanların sonucunda hayırsız evlat....amaaan amaaan düşmanıma bile vermesin....
       Daha sık sık yazmak ve içimi sökmek,dökmek istiyorum ama vakitler yetmiyor.Henüz o eski organize Sulidin olmama bir acuk vakit vaaar.....

     The momy Suli