Herkes Cinnet geçiriyor ...ya BEN?

             Bu gün itibariyle Mikim tam 82 gülük oldu.Bende 82 günlük bir anne oldum..Yakından takip ettiğim bir kaç blogda annelerin feci şekilde dert kustuklarını görmekteyim.Okuduğum her satırda '' aaa aynı ben Allahım çok şükür kafayı yalnız yememişim '' diyorum.

              Annemi ve kardeşimi bu gün Ankaraya yolcu ettim.Sabah onlar evden çıktıkları anda-bir anda-ev  koyu bir sessizliğe büründü.O an içimde bastırılamayan bir çığlık vardı  şükürler olsun ki çığlığımın cümlelerini ben duyuyordum.İçimdeki öfkeli sesi susturmak içim pompamın başına geçtim,Bir an düşündüm.Neden yalnız kalmaktan bu kadar korkar olmuştum,İçerdeki 60 cm.lik varlık bu kadar mı ürkütmüştü beni.Elim kolum sağlam,herhangi bir sağlık problemim yok-arada bir depreşen depresif kafalarım dışında-Nedir yani ?? Varsın uyandın,ağlasın,mamasını yada sütünü içsin,uyusun uyumasın,Tv ye baksın bakmasın,gülsün gülmesin.Yeter ki sağlığı yerinde olsun.Sonra aslında bu soruları kafamda yaratan dış seslerin olduğunu çözdüm...En baştan beri...Herkesin bir fikri vardı...Benim dışımda herkes kızıma nasıl bakılacağını çooook iyi biliyordu...Kendi mememi nasıl kontrol edeceğimi ben hariç herkes gösterdi...Sonuç....Emmeyen bir çocuk...meme travması yaşıyoruz.Hem o hem ben...Ben pompalara bağlandım o biberon emziklerine...Eeee noldu....Koccamaaan bir HİİİÇ....besleniyor mu ? Besleniyor...Bu sorudan sonraki soruya ne gerek var? '' mama mı süt mü? '' Uyudu mu? Uyur mu? .....Öyle bir sürer gider ki bu sorunsal sorular....Ama işte beni kitleyen olay da budur yani.Sormayın kardeşim,bırakın anneliği öğreniyim.....Sizler taddınız o duyguyu.Hatalar yaptınız,takdirler de topladınız...Eeee sıra bana geldi.SALIN ŞİMDİ BENİ....Akıl istersem danışırım...Huzur verin bana....bir de yanına güzel bir kahve....sohbetinizi de eksik etmeyin ama noluur sözü dönüp dolaştırıp yapılması  gerekene getirmeyin....

      OHHH..Ben de doluyum şu dolunay gecesinde......Parol ruhuma dokundu...''Gayet de annesin ''dedi bana...Ben de mutlu oldum....