Annelik İtirafları ( Slingomom'ın Sobesi )

 Bu gün sabah takipçisi olduğum bloglardan en sıkı ve en severek takip ettiğim-lise arkadaşım diye söylemiyorum vallahi-Slingomom'ın yazdığı o yazıyı okurken aslında benzer bir itiraflar yazısı yazmak istediğimi fark ettim.Ben bunları düşünüp,bir taraftan da Karpuz'un çıngırağını sallarken Slingomom'ın itirafları sobelediğini gördüm.Böylelikle taslak hazır bana yazması kaldı.İtiraflarım geliyor.
Ben gerek çevremdeki gerek de bloglarını takip etiğim birçok anneye göre henüz oldukça taze bir anneyim.Tabiri caizse hani o 'Oooo daha neler göreceksin bu ne ki' basamağındayım ve her nedense o basamak hep aynı seviyede kalıyormuş gibi geliyor bana :)Uzatmadan benim şu bir dolu itiraflarıma başlayalım.İtiraf ediyorum:


 NO I: Normal doğum yapmaktan deliler gibi korktum. Özellikle 37. haftadan sonra gittiğim her muayenede doktorumun gözünün içine baktım 'Aysim normal yolla doğuramazsın' desin diye. Parol'un beni normal doğum konusunda hiç bir zaman desteklememesini hatta sezeryan olmam konusunda ısrarcı olmasını bekledim.Ama burada yazdıklarımın tersi oldu hep.Yani ben çok korktuğum gibi normal doğurmadım.Ve Parol son dakikaya kadar normal olsun istedi.

NO II:Emzirmek sabır işiydi bende o sabır yoktu. Evet elimden geldiği kadar anne sütü vermek için uğraştım.Emzirmek bir sanat bence ama bende bu sanat dalında pek bir beceri sergileyemedim .Hayalimdeki resmi tutturamadık Karpuzla :( Hayalim kızımı yaşına hatta daha da ilerisine kadar emzirmekti üstelik böylesi bence en kolay olanıydı ama olmadı.

NO III :Uykusuzluğa dayanamam ben dedim dediğim çıktı. Genelde düzenli uyku uyuyan bir çocuk olarak anılsa da Karpuz hanım zaman zaman uykusuzluk krizleri yaptı hala da yapıyor.Gecenin ortasında pat diye uyandığında ve ben onu uyutamadığım da 'neden ben ya?Olmuyor işte,yapamıyorum,ne yapacağım ben şimdi'dediğim anlar o kadar çok ki.Aslında bebekler yada çocuklar geceleri belli bir saatten sonra yan dairede oturan anneannelerine ve dedelerine bırakılsa güzel olurdu diye düşünmekteyim.Tabii bunun için annemin hemen yan dairede yada yan blokta falan oturması lazım.Ama sağ olsunlar araya 450km.lik mesafede oturuyorlar:)

NO III: Şu sağma işinden 2.aydan sonra nefret ettim. Artık bu yolun sonuna geldik.Tünel gözüküyor.YORULDUM....

NO IV: Karpuzu 1 haftalıkken bırakıp çıktığımda hiç içim sızlamadı. Sağlam kafa sağlam vücutta bulunur bence.Annenin kafa sağlığı bebek için çok önemli.Ben gezmezsem,Parol ile biraz da olsun baş başa kalmazsam,UYUMAZSAM kafaca sağlıklı olmamam.Kızımı bıraktığım zamanlar onun yanına onu daha çok özleyerek ve yenilenerek geliyorum.Eleştirenler halt etmişler.Turşusunu mu kuracaklar sanki,eninde sonunda bırakıp gidecekler bizi.Ay valla güzel oldu bu ir:)

NO VII:İkinci çocuk mu? HAAAAYIIIIIR.Biliyorum bu sen duur daha durumlarından ama ben kendimi de biliyorum,Sağlıkla ilgili herhangi bir sorunum olmazsa yok almayayım.

NO VIII :Biz daha deneriz hop diye çocuk sahibi olunmaz ki bu devirde canım :0 İtiraflama değil mi bu.İlk öğrendiğimde Amerika seyahatindeydim ve 3 kutu predictor harcadım.Bu kadar erken beklemiyordum.Daha gezeriz,tozarız diyorum.

NO IX:Kocamı,sevgilimi hafta sonlarımızı çok özlüyorum. Şarabın lıkır lıkır gittiği,filmlerimizin birinin bitip diğerinin başladığı,hangi filmi izlesek,nereye gitsek planlarını yaptığımız o günleri çok özlüyorum.Sonrasını daha çok :)

NO X:Bazen filmi başa sarmak istiyorum,arkama bakmadan....

NO XI: Aynadaki aksımdan şu sıralar nefret ediyorum.

NO XII:Okula başlayacak olmaktan mutluluk vari bir şey duyuyorum.


 Aslında düşündükçe artar bu itiraflama hali ama biraz da tehlike arz edebilir:) Şimdilik bu yeter,ilerde kim bilir yine dellenip eklemeler yapabilirim.
Sen çok yaşa İr....
Ama bu fikri sevdiğimden bende Derya'yı ve Elif'i sobeliyim bakalım....